സിനിമ / പ്രഫ. ഷാജി ജോസഫ്
സംവിധായകന്‍
ബഹ്മാന്‍ ഘോബാദി
ഇറാനിയന്‍-കുര്‍ദ്ദിഷ് ചലച്ചിത്ര സംവിധായകന്‍ ബഹ്മാന്‍ ഘോബാദിയുടെ അരങ്ങേറ്റ സിനിയാണ് ‘എ ടൈം ഫോര്‍ ഡ്രങ്കണ്‍ ഹോഴ്സസ്’. ഇറാന്‍-ഇറാഖ് അതിര്‍ത്തിയുടെ കഠിനമായ ഭൂപ്രകൃതിയില്‍ യഥാര്‍ത്ഥ കഥകളെ അവലംബിച്ചാണ് സിനിമ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. കഠിനമായ ദാരിദ്ര്യത്തിനും രാഷ്ട്രീയ നിസ്സംഗതയ്ക്കും ഇടയിലുള്ള ബാല്യത്തിന്റെ പ്രതിരോധശേഷി ഈ ചിത്രം പകര്‍ത്തുന്നു. 2000-ല്‍ കാന്‍സ് അന്താരാഷ്ട്ര ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവലില്‍ ക്യാമറ ഡി ‘ ഓര്‍ അവാര്‍ഡ് ലഭിച്ച ഈ സിനിമ, കുര്‍ദ്ദിഷ് ഗ്രാമീണര്‍ക്കിടയിലെ വേദനാജനകമായ ജീവിതത്തെ പകര്‍ത്തുന്നു.
ലോക ഭൂപടത്തില്‍ കുര്‍ദ്ദിസ്ഥാന്‍ ഇല്ല, പക്ഷേ അത് നിലനില്‍ക്കുന്നു. ഒട്ടോമന്‍ സാമ്രാജ്യാനന്തരം നിശ്ചയിച്ച അതിര്‍ത്തികള്‍
നടപ്പാക്കിയിതിനെത്തുടര്‍ന്ന് കിഴക്കന്‍ തുര്‍ക്കി, വടക്കന്‍ ഇറാഖ്, വടക്കുപടിഞ്ഞാറന്‍ ഇറാന്‍ എന്നിവിടങ്ങളില്‍ ചിതറിക്കിടക്കുന്ന ഇരുപത് ദശലക്ഷത്തോളം വരുന്ന ജനത. കുര്‍ദ്ദിഷ് അഭയാര്‍ത്ഥികളുടെ ദുരവസ്ഥ ലോകത്തോട് വിളിച്ചു പറയുകയാണ് സംവിധായകന്‍ ഈ സിനിമയിലൂടെ.
ബഹ്മാന്‍ ഘോബാദി
ഇറാഖ്-ഇറാന്‍ അതിര്‍ത്തിയിലെ ഒരു പര്‍വതപ്രദേശത്താണ് ഈ സിനിമ നടക്കുന്നത്, അവിടെ പ്രാദേശിക കുര്‍ദ്ദുകള്‍ ഇറാനില്‍ നിന്ന് ഇറാഖിലേക്ക് കുതിരപ്പുറത്തു ട്രാക്ടര്‍ ടയറുകളും തേയിലയും കടത്തിക്കൊണ്ടുപോകുന്നു. അനാഥരായ കുട്ടികളുടെ ജീവിതസാഹചര്യങ്ങള്‍ തുറന്ന് കാണിക്കുന്ന ഹൃദയസ്പര്‍ശിയായ ഈ ചിത്രം, ഒട്ടുമിക്ക വേഷങ്ങളിലുമായി പ്രാദേശിക
കുര്‍ദ്ദിഷ് ജനതയെ തന്നെ അഭിനയിപ്പിച്ച നോണ്‍-പ്രൊഫഷണല്‍ ആക്റ്റിങ്ങിന്റെ മാതൃകയാണ്.
ഇറാന്റെ കിഴക്കന്‍ അതിര്‍ത്തിയിലെ കുര്‍ദ്ദിസ്ഥാനിലാണ് കഥയുടെ പശ്ചാത്തലം. സാമ്പത്തിക ബുദ്ധിമുട്ടുകളും രാഷ്ട്രീയ അവഗണനയും മൂലം തകര്‍ന്ന പ്രദേശം. അയൂബ് (അയൂബ് അഹ്മദി), അമിനേ (അമിനേഎക്തിയാര്‍ ദിനി), മാദി (മാദി എക്തിയാര്‍ ദിനി) എന്നീ അനാഥ സഹോദരങ്ങള്‍ കഠിനമായ സാമ്പത്തിക ദാരിദ്ര്യത്തില്‍ ജീവിതം നയിക്കുന്നു.
അവരുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ മരിച്ചുപോയി; ഇപ്പോള്‍ കുട്ടികള്‍ മാത്രമാണ് ഒരുമിച്ച് കഴിയുന്നത്. അയൂബ് ആണ് കുടുംബത്തിനെ നയിക്കുന്ന കഥാപാത്രം. ചെറിയപ്രായത്തില്‍ ഉത്സാഹിയായ തൊഴിലാളിയായി മാറിയ അയൂബ് അതിര്‍ത്തികളിലായി ചരക്കുകള്‍ കടത്തിയാണ് കുടുംബം പോറ്റുന്നത്.
ശാരീരികമായി വൈകല്യമുള്ള സഹോദരനായ മാദിക്ക് അടിയന്തരമായി ജീവന്‍ രക്ഷിക്കാനുള്ള ശസ്ത്രക്രിയക്ക് പണം സംഘടിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ് കൗമാരക്കാരനായ അയൂബ്. മഞ്ഞുമൂടിയതും അപകടകരവുമായ ഇറാന്‍-ഇറാഖ് അതിര്‍ത്തിയിലൂടെ സാധനങ്ങള്‍ – പ്രധാനമായും ടയറുകള്‍ – കടത്തുന്ന കഠിനമായ ജോലി ഏറ്റെടുക്കുന്നു.
അയൂബ്. കള്ളക്കടത്ത് ഇവിടെ ഒരു സാമ്പത്തിക പ്രവര്‍ത്തനമല്ല; അത് അതിജീവനത്തിനുള്ള ഒരു മാര്‍ഗമാണ്. കുട്ടികള്‍ കടുത്ത തണുപ്പും ക്ഷീണവും അതിര്‍ത്തി പട്രോളിംഗിന്റെ നിരന്തരമായ ഭീഷണിയും നേരിടുന്നു.
സിനിമയുടെ പേര് വരുന്നത് യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തില്‍ നിന്നാണ്: കള്ളക്കടത്തുകാര്‍ ദാരുണമായ തണുപ്പില്‍ ജോലി ചെയ്യാനായി
അവരുടെ കുതിരകള്‍ക്ക് (കോവര്‍കഴുതകള്‍) മദ്യം നല്‍കുന്നതാണ് ചിത്രത്തിന്റെ ശീര്‍ഷകത്തെ അര്‍ത്ഥവത്താക്കുന്നത്, ‘എ ടൈം ഫോര്‍ ഡ്രങ്കണ്‍ ഹോഴ്സസ്’.
അയൂബിന്റെ പോരാട്ടം കൂടുതല്‍ രൂക്ഷമാകുമ്പോള്‍, കുടുംബം മറ്റൊരു നിരാശാജനകമായ പദ്ധതിക്ക് ശ്രമിക്കുന്നു: അവരുടെ കൗമാരക്കാരിയായ സഹോദരിയെ അതിര്‍ത്തിക്കപ്പുറത്തുള്ള ഒരാള്‍ക്ക് വിവാഹം കഴിപ്പിക്കുക, ഇറാഖില്‍ മാദിയെ ചികില്‍സിപ്പിക്കാം എന്ന വാഗ്ദാനവും പകരമായി നല്‍കുന്നു വരന്റെ വീട്ടുകാര്‍. പക്ഷെ, സഹോദരിയെ മാത്രം സ്വീകരിക്കുകയും മാദിയെ ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതോടെ പദ്ധതി തകരുന്നു.
കുടുംബ ഉത്തരവാദിത്തം ചുമലില്‍ വന്ന ദരിദ്ര്യമായ ബാല്യകാല അതിജീവനമാണ് കേന്ദ്ര പ്രമേയം. ഘോബാദി കുട്ടികളെ നിഷ്‌ക്രിയ ഇരകളായിട്ടല്ല, മറിച്ച് മുതിര്‍ന്നവരുടെ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളാല്‍ ഭാരപ്പെട്ട ജീവിതം നയിക്കേണ്ടി വരുന്ന പോരാളികളായി ചിത്രീകരിക്കുന്നു.
ഉദാഹരണത്തിന്, വയസ്സിനെക്കാള്‍ വേഗത്തില്‍ വളര്‍ന്ന ഒരു കുട്ടിയുടെ കഥയാണ് അയൂബിന്റെ മുഖം പറയുന്നത്. ചിത്രം മെലോഡ്രാമ ഒഴിവാക്കുന്നു. പകരം, അതിന്റെ ഡോക്യുമെന്ററി ശൈലി കൂടുതല്‍ ആകര്‍ഷകമാണ്. പ്രൊഫഷണല്‍ അല്ലാത്ത അഭിനേതാക്കളെ ഉപയോഗിച്ചു വിദൂര കുര്‍ദ്ദിഷ് ഗ്രാമങ്ങളില്‍ ചിത്രീകരിച്ച സിനിമയില്‍ സംഭാഷണങ്ങള്‍ വിരളമാണ്, പക്ഷേ
നിശബ്ദതകളും നോട്ടങ്ങളും ആംഗ്യങ്ങളും ധാരാളം സംസാരിക്കുന്നു.
കുര്‍ദ്ദുകളുടെ അടിച്ചമര്‍ത്തല്‍, ഭരണകൂടത്തിന്റെ അവഗണന, സൈനികവല്‍ക്കരിക്കപ്പെട്ട മേഖലയില്‍ ജീവിക്കുന്നതിന്റെ അപകടങ്ങള്‍ തുടങ്ങിയ രാഷ്ട്രീയ പശ്ചാത്തലം ഒരിക്കലും പരസ്യമായി അഭിസംബോധന ചെയ്യപ്പെടുന്നില്ല. പക്ഷേ അത് നിരന്തരം ഉയര്‍ന്നുവന്ന്, കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ വശങ്ങളെയും രൂപപ്പെടുത്തുന്നു. പലപ്പോഴും ഭൂപ്രകൃതി തന്നെ ഒരു കഥാപാത്രമായി മാറുന്നു.
മഞ്ഞുമൂടിയ പര്‍വതങ്ങള്‍, വിജനമായ റോഡുകള്‍, കാറ്റുവീശുന്ന ഗ്രാമങ്ങള്‍ എന്നിവ കഷ്ടപ്പാടുകളുടെ ഒരു ചിത്രം വരയ്ക്കുന്നു. ഛായാഗ്രഹണം വ്യക്തവും ഫില്‍ട്ടര്‍ ചെയ്യാത്തതുമാണ്, ഭൂപ്രകൃതിയുടെ ഇരുട്ടും സൗന്ദര്യവും
അടിവരയിടുന്നു. താരനിരയില്‍ ഭൂരിഭാഗവും യഥാര്‍ത്ഥ ഗ്രാമീണരാണ്. പ്രധാന കഥാപാത്രത്തെ അവതരിപ്പിക്കുന്ന അയൂബ് അഹ്മദി സ്പര്‍ശിക്കുന്ന പ്രകടനം കാഴ്ചവയ്ക്കുന്നു. കഥാപാത്രത്തിന്റെ ഭാവങ്ങളുടെയും പ്രതികരണങ്ങളുടെയും ആധികാരികത സിനിമയുടെ വൈകാരിക സ്വാധീനം വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. യഥാര്‍ത്ഥ ജീവിതത്തില്‍ വികലാംഗനായ മാദി പകരം വയ്ക്കാനാവാത്ത പ്രകടനം കൊണ്ടുവരുന്നു.
എ ടൈം ഫോര്‍ ഡ്രങ്കണ്‍ ഹോഴ്‌സ് ഫിക്ഷനെ യാഥാര്‍ത്ഥ്യവുമായി വളരെ സുഗമമായി ലയിപ്പിക്കുന്നു, അവഗണിക്കപ്പെട്ട
ഒരു ജനതയുടെ സഹായത്തിനായുള്ള നിലവിളിയായ ഈ സിനിമ കഠിനവും കാണാത്തതുമായ ഒരു ലോകത്തിലേക്കുള്ള ഒരു ജാലകം പോലെയാണ്. ഘോബാദിയുടെ ദര്‍ശനവും സഹാനുഭൂതിയും അചഞ്ചലമാണ്. കുര്‍ദ്ദിഷ് അതിര്‍ത്തി പ്രദേശങ്ങളുടെ കയ്‌പേറിയ യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തെ പകര്‍ത്തുന്നതിലൂടെ, അദ്ദേഹം സ്‌നേഹം, നഷ്ടം, സഹിഷ്ണുത, ദരിദ്രരുടെ ശാന്തമായ അന്തസ്സ്
എന്നിവയുടെ ഒരു സാര്‍വത്രിക കഥ തയ്യാറാക്കുന്നു.
ഘോബാദിയുടെ ദൃശ്യഭാഷ അതിമനോഹരമാണ്. ഡോക്യുമെന്ററി ടോണ്‍ നിലനിര്‍ത്തിയ ഈ ചിത്രം ഹാന്‍ഡ് ഹെല്‍ഡ് ക്യാമറ ഉപയോഗിച്ച് വലിയ യാഥാര്‍ത്ഥ്യബോധം പുലര്‍ത്തുന്നു. ഘോബാദി തന്റെ ആദ്യചിത്രത്തിലൂടെ കുര്‍ദ്ദിഷ് പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ അന്താരാഷ്ട്ര ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെടുത്തി. ഒരു സിനിമയെക്കാള്‍ ഇത് ജീവന്റെ അനുഭവമാണ്, കുര്‍ദ്ദിഷ് ജനതയുടെ ശബ്ദം. കുട്ടികള്‍ അതിജീവിക്കാന്‍ വേണ്ടി നടത്തുന്ന ദൈനംദിന പോരാട്ടം വ്യക്തമായി, വികാരഭരിതമായി പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.
അവസാന രംഗത്ത് പുതപ്പുകളില്‍ പൊതിഞ്ഞ മാദിയുമായി അയൂബ്, മറ്റൊരു കള്ളക്കടത്ത് സംഘത്തില്‍ ചേരുന്നു.
കുതിരകളും കുട്ടികളും അതിര്‍ത്തിയില്‍ തണുപ്പുള്ള കഠിനമായ മലനിരകളിലൂടെ യാത്ര ചെയ്യുന്നു. ചിത്രം ഇരുണ്ടതും എന്നാല്‍
ദൃഢനിശ്ചയമുള്ളതുമായ ഒരു ദൃശ്യത്തില്‍ അവസാനിക്കുന്നു: തീര്‍ച്ചയില്ലാത്ത, പക്ഷേ ദ്വന്ദമായ ഒരു പ്രതീക്ഷയാണ് അവസാന ദൃശ്യങ്ങളില്‍ പ്രത്യക്ഷമാകുന്നത്. ഇറാനിയന്‍ സിനിമ ചരിത്രത്തില്‍ ഏറ്റവും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ട ചിത്രങ്ങളില്‍ ഒന്നായി തുടരുന്നു ഇത്.
