സിനിമ / പ്രഫ. ഷാജി ജോസഫ്
1818 ല്‍ മേരി ഷെല്ലി എഴുതിയ നോവലിനെ ആസ്പദമാക്കി പ്രസിദ്ധ മെക്‌സിക്കന്‍ സംവിധായകനായ ‘ഗില്ലെര്‍മോ ഡെല്‍ ടോറോ’ രചനയും സംവിധാനവും നിര്‍വഹിച്ച്, 2025-ല്‍ പുറത്തിറങ്ങിയ ചിത്രമാണ് ഫ്രാങ്കെന്‍ സ്‌റ്റൈന്‍ മരണമില്ലാത്ത ജീവന്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്നതില്‍ പരീക്ഷണം നടത്തിയ അഹങ്കാരിയായ ശാസ്ത്രജ്ഞന്‍ ഫ്രാങ്കെന്‍സ്‌റ്റൈന്റെ ജീവിതമാണ് കഥ പിന്തു ടരുന്നത്. പല കാലങ്ങളില്‍, പല ഭാഷകളില്‍ ഈ നോവലിന് ചലച്ചിത്ര ഭാഷ്യങ്ങളുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ഗില്ലെര്‍മോ ഡെല്‍ ടോറോ ദീര്‍ഘ കാലം ഈ സിനിമയ്ക്കുവേണ്ടി ചിലവഴിച്ചു. മേരി ഷെല്ലിയുടെ ഫ്രാങ്കന്‍സ്‌റ്റൈന്റെ പതിപ്പിലൂടെ, അദ്ദേഹം ക്ലാസിക് നോവലിനെ രൂപപ്പെടുത്തുക മാത്രമല്ല; വിഷാദകരമായ ഗോഥിക് ദുരന്തത്തിലേക്ക് പുനഃസംയോജിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നോവലിന്റെ വിവിധ പാളികളുള്ള ആഖ്യാന ഘടനയോട് ചേര്‍ന്നുനില്‍ക്കുന്നതിലാണ് സിനിമയുടെ തിളക്കം.
ക്യാപ്റ്റന്‍ ആന്‍ഡേഴ്‌സന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള റോയല്‍ ഡാനിഷ് നാവികസേനയുടെ പര്യവേഷണ കപ്പലായ ‘ഹൊറി സോണ്ട്’ 1857-ല്‍, ഉത്തരധ്രുവത്തിലെ മഞ്ഞുമലയില്‍ കുടുങ്ങി കിടക്കുകയാണ്. അവിടെ ഒരു പ്രത്യേക ‘ജീവി’ യുടെ ആക്രമത്തില്‍ ഗുരുതരമായി പരിക്കേറ്റ വിക്ടര്‍ ഫ്രാങ്കന്‍സ്‌റ്റൈനെ ക്യാപ്റ്റനും കൂട്ടരും കപ്പലിലെത്തിച്ചു ശുശ്രൂഷ നല്‍കുന്നു. വിക്ടറിനെ ത്തേടിയെത്തിയ ജീവി ക്രൂവിനെ ആക്രമിക്കുന്നു. പ്രത്യാക്രമണത്തില്‍ ജീവി അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു. ജീവിയുടെ സൃഷ്ടിക്ക് കാരണമായ സംഭവങ്ങള്‍ വെളിപ്പെടുത്തന്നതോടെയാണ് സിനിമ പുരോഗമിക്കുന്നത്.
മെക്‌സിക്കന്‍ സംവിധായകനായ ഗില്ലെര്‍മോ ഡെല്‍ ടോറോ
പരുക്കനായ പിതാവിന്റെ പാത പിന്തുടര്‍ന്നു വളര്‍ന്ന വിക്ടറിന് ബാല്യത്തിലേ അമ്മയെ നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. പിതാവിന്റെ പീഡനത്തില്‍ കഠിനഹൃദയനായ വിക്ടര്‍ ബുദ്ധിമാനും അഹങ്കാരിയുമായ ഒരു സര്‍ജനായി പേരെടുക്കുന്നു. മൃതദേഹങ്ങള്‍ പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഗവേഷണത്തിലാണ് അയാള്‍. നഷ്ടവും ദുഃഖവും (പ്രത്യേകിച്ച്, അമ്മയുടെ മരണം മൂലം വേട്ടയാടപ്പെടുന്ന വിക്ടര്‍, മരണത്തെ വെല്ലുവിളിക്കുക എന്ന ഒരൊറ്റ ദൗത്യത്തില്‍ മുഴുകുന്നു. വിക്ടര്‍ തന്റെ നിഷിദ്ധ പരീക്ഷണം ആരംഭിക്കുന്നു, മൃതദേഹങ്ങളുടെ ഭാഗങ്ങള്‍ ഒരുമിച്ച് ചേര്‍ത്ത് പുതിയ ജീവന്‍ സൃഷ്ടിക്കല്‍. ആയുധ വ്യാപാരിയായ ‘ഹെന്റിച്ച് ഹാര്‍ലാന്‍ഡര്‍’ പരീക്ഷണങ്ങള്‍ തുടരാന്‍ വിക്ടറിന് സാമ്പത്തിക സഹായം നല്‍കുന്നു. ലബോറട്ടറി നിര്‍മ്മിക്കുന്നതില്‍ വിക്ടര്‍ സഹോദരന്‍ വില്യമിനെയും കൂടെ കൂട്ടുന്നു.
വിക്ടറിന്റെ ലബോറട്ടറി, തുന്നിച്ചേര്‍ത്ത മനുഷ്യാവശിഷ്ടങ്ങള്‍ തയ്യാറാക്കുന്ന, ആന്തരികമായ രക്തരൂക്ഷിതമായ ഒരു സ്ഥലമാണ്. തൂക്കിലേറ്റപ്പെട്ട കുറ്റവാളികളില്‍ നിന്നും, യുദ്ധത്തില്‍ കൊല്ലപ്പെട്ട സൈനികരില്‍ നിന്നുമുള്ള ശരീരഭാഗങ്ങള്‍ കൂട്ടിയിണക്കി ഒരു വലിയ ജീവിയെ പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കാന്‍ രൂപപ്പെടുത്തുന്നു. കൊടുങ്കാറ്റില്‍ മിന്നല്‍ ഉപയോഗിക്കാന്‍ അയാള്‍ തയ്യാറെടുക്കുന്നു, ഇടിമിന്നലില്‍ നിന്നുള്ള വൈദ്യുത പ്രവാഹങ്ങള്‍ ലിംഫറ്റിക് സിസ്റ്റത്തിലൂടെ അയച്ചുകൊണ്ട് വിക്ടര്‍ സൃഷ്ടിയെ വിജയകരമായി പുനരുജ്ജീവിപ്പിച്ചു.
അപാരമായ ശക്തി പ്രകടിപ്പിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ജീവിക്ക് ഭാഷ വഴങ്ങുന്നില്ല. അതിനെ പഠിപ്പിക്കാന്‍ വിക്ടര്‍ തന്റെ പിതാവിന്റെ അക്രമാസക്തമായ രീതികള്‍ പ്രയോഗിക്കുന്നു. ജീവിയുമായുള്ള സംഘട്ടനത്തിനിടയില്‍ വിക്ടറിന് ഒരു കാല്‍ നഷ്ടപ്പെടുകയും ലാബ് പൂര്‍ണ്ണമായി കത്തി നശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സ്‌ഫോടനത്തെതുടര്‍ന്ന് മോചിതനായി ജീവി ഒരു ഫാമില്‍ അഭയം പ്രാപി ക്കുന്നു. അവിടെ ഒളിച്ചിരുന്ന് ജീവി വീട്ടിലെ അംഗങ്ങളെ നിരീക്ഷിക്കുന്നു. വൃദ്ധനും അന്ധനുമായ പിതാവ് തന്റെ ചെറുമകനെ പഠിപ്പിക്കുന്നത് നിരീക്ഷിച്ചതില്‍ നിന്നും ജീവി സംസാരിക്കാന്‍ പഠിക്കുന്നു. അന്ധനുമായി ചങ്ങാത്തത്തിലാകുന്ന ജീവിയെ, അയാള്‍ വായിക്കാനും സംസാരിക്കാനും പഠിപ്പിക്കുന്നു.
അസ്വസ്ഥനായ ജീവി, മരണമില്ലാതെ നിത്യമായ ഏകാന്ത ജീവിതം മറികടക്കാന്‍ ഒരു കൂട്ടുകാരനെ സൃഷ്ടിക്കാന്‍ വിക്ടറിനോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നു. തുടന്ന് വടക്കന്‍ ആര്‍ട്ടിക് പ്രദേശത്തു നടക്കുന്ന സംഘര്‍ഷത്തില്‍ ഡൈനാമൈറ്റ് ഉപയോഗിച്ച് അവനെ കൊല്ലുന്നതില്‍ വിക്ടര്‍ പരാജയപ്പെടുകയും ആന്‍ഡേഴ്‌സന്റെ സംഘം അവരെ കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. അവസാന രംഗത്ത് തന്റെ തെറ്റുകള്‍ മനസ്സിലാക്കിയ വിക്ടര്‍ മരണത്തിനു മുന്‍പ് ജീവിയോട് ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു.
വിക്ടറിനെ ഒരു ദുരന്ത നായകനായിട്ടല്ല, മറിച്ച് മരണത്തെ കീഴടക്കാനുള്ള ഒരു നാര്‍സി സിസ്റ്റിക് ആഗ്രഹത്താല്‍ നയി ക്കപ്പെടുന്ന ഒരു അഹങ്കാരിയായ സര്‍ജ്ജനായാണ് ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. എടുത്തുപറയേണ്ടത് മോണ്‍സ്റ്ററുടെ വ്യക്തിത്വം തന്നെയാണ്. അയാളുടെ നിസ്സഹായത, ജീവിതാവസ്ഥ വളരെ വിശദമായി ത്തന്നെ സിനിമ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. ശാസ്ത്രം, അറിവ് നല്‍കുന്ന അമിതാത്മവിശ്വാസത്തില്‍ മനുഷ്യത്വം മറന്നു പോകുന്ന മനുഷ്യന്റെ പ്രതീകം തന്നെയാണ് ഫ്രാങ്കന്സ്റ്റൈന് ഇവിടെ.
പൂര്‍ണ്ണമായും ഭയാനകതയിലേക്ക് ചായുന്നതിനുപകരം, സ്രഷ്ടാവും സൃഷ്ടിയും തമ്മിലുള്ള ദാരുണമായ ബന്ധത്തില്‍ ഡെല്‍ ടോറോ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. ആസക്തിയും ധാര്‍മ്മിക അന്ധതയും കൊണ്ട് പ്രതിഭയെ മയപ്പെടുത്തിയ വിക്ടര്‍ ഫ്രാങ്കന്സ്റ്റൈന്, ‘ഓസ്‌കാര്‍ ഐസക്’ ഒരു ആവേശകരമായ തീവ്രത നല്‍കുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന് എതിര്‍വശത്ത്, ജീവി എന്ന നിലയില്‍ ‘ജേക്കബ് എലോര്‍ഡി’ ഒരു വെളിപ്പെടുത്തലാണ് – ഒരു രാക്ഷസനല്ല, മറിച്ച് ഹൃദയഭേദകമായ സംവേ ദനക്ഷമതയുള്ളവനും, ജിജ്ഞാസയുള്ളവനും, വേദനാജനകനുമാണ്. വായിക്കാനും അനുഭവിക്കാനും, അംഗീകാരം ആവശ്യപ്പെടാനുമുള്ള ജീവിയുടെ യാത്ര സിനിമയ്ക്ക് അതിന്റെ ആത്മാവ് നല്‍കുന്നു.
ഛായാഗ്രാഹകന്‍ ‘ഡാന്‍ ലോസ്റ്റ്‌സെന്‍’ സമ്പന്നമായ സെറ്റ് ഡിസൈനും വ്യക്തമായ ലൈറ്റിംഗും ഉപയോഗിച്ച് ജീര്‍ണ്ണതയും വിപരീത സൗന്ദര്യവും നിറഞ്ഞ ഒരു ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. നിര്‍മ്മാണ രൂപകല്‍പ്പന ആഴത്തില്‍ ഗോഥിക് ശൈലിയിലുള്ളതും സമ്പന്നമായ ഘടനയുള്ളതുമാണ്: മിന്നുന്ന മെഴുകുതിരി വെളിച്ചം, ഇരുണ്ട, മങ്ങിയ ലബോറട്ടറികള്‍, ചുവപ്പും കറുപ്പും നിറങ്ങളിലുള്ള വര്‍ണ്ണ പാലറ്റുകള്‍, ഗംഭീരവും അടുപ്പമുള്ളതുമായി തോന്നുന്ന കാലഘട്ട ക്രമീകരണങ്ങള്‍. അലക്‌സാണ്ടര്‍ ഡെസ്പ്ലാറ്റിന്റെ സംഗീതം മെലോഡ്രാമാറ്റിക് ആകാതെ വൈകാരിക പങ്കിനെ അടിവരയിടുന്നു.
വെളിച്ചത്തിന്റേയും നിഴലിന്റേയും മാസ്റ്റര്‍പീസായ സിനിമ ദൃശ്യപരമായി, ഡെല്‍ ടോറോയുടെ സിഗ്‌നേച്ചര്‍ ഗോഥിക് സൗന്ദര്യശാസ്ത്രത്തിന്റെ ഒരു വിരുന്നാണ്. ഓസ്‌കാര്‍ ഐസക്, വിക്ടറിനെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത് ദുര്‍ബലനും, ധിക്കാരിയുമായ ഒരു മനുഷ്യനായിട്ടാണ്, അവന്റെ അഭിലാഷം വേഗത്തില്‍ ഭയത്തിനും ഭ്രാന്തിനും വഴിമാറുകയും, തന്റെ ധാര്‍മ്മിക അധഃപതനത്തെ വെളിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
എന്നാല്‍ ചിത്രത്തിന്റെ ആത്മാവ് ജീവിയായി വരുന്ന ജേക്കബ് എലോര്‍ ഡിയുടേതാണ്. പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട ചലനത്തിലൂടെയും വാചാലമായ ദുഃഖത്തിലൂടെയും ഒരു കുട്ടിയെപ്പോലെയുള്ള നിഷ്‌കളങ്കതയും ആഴത്തിലുള്ള ബുദ്ധിശക്തിയും പകരുന്നു ആ കഥാപാത്രം.ഭയപ്പെടു ത്തലുകളില്‍ ക്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്ന നിരവധി ഫ്രാങ്കന്സ്റ്റൈന് അഡാപ്‌റ്റേഷനുകളില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ഈ സിനിമ സഹാനുഭൂതിയിലേക്ക് പ്രേക്ഷകനെ നയിക്കുന്നു. സ്രഷ്ടാവിനോടും സൃഷ്ടിയോടും സഹാനുഭൂതി കാണിക്കാന്‍ ഈ ആഖ്യാനം നമ്മെ ക്ഷണിക്കുന്നു.
