ഡോ. ജോസഫ് കളത്തിപ്പറമ്പില്‍
വരാപ്പുഴ അതിരൂപത മെത്രാപ്പോലീത്ത
ഭാരതത്തിന്റെ ആത്മീയചരിത്രത്തില്‍ ചില ജീവിതങ്ങള്‍ ദീപസ്തംഭങ്ങളായി നിലകൊള്ളുന്നു. അവയുടെ പ്രകാശം ഒരു കാലഘട്ടത്തെ മാത്രമല്ല, തലമുറകളെ തന്നെയും നയിക്കുന്നു. അത്തരം ദിവ്യപ്രകാശമായ ജീവിതങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും തിളക്കമുള്ളതും സ്നേഹത്തിന്റെ സുഗന്ധം പരത്തുന്നതുമായ പേരാണ് മദര്‍ ഏലിശ്വ.
അവള്‍ വെറും ഒരു സന്ന്യാസിനിയല്ല; ഒരു ആത്മീയ സ്രഷ്ടിയാണ്. സ്ത്രീയുടെ ഹൃദയം എത്ര ആഴമുള്ള ആത്മീയതയിലേക്കു വളരാന്‍ കഴിയും എന്ന് ലോകത്തിനു മുന്നില്‍ തെളിയിച്ചവള്‍. അവളുടെ ജീവിതം, ഭാരതറോമന്‍ സഭയുടെ ചരിത്രത്തില്‍ സ്ത്രീമതിലുകള്‍ തകര്‍ത്ത് ദൈവസ്നേഹത്തിന്റെ ഉന്നതതയിലേക്ക് നീങ്ങിയ ധീരതയുടെ പ്രതീകമായി നിലകൊള്ളുന്നു
ഒരു സ്ത്രീയുടെ ഉയിര്‍പ്പ്
മദര്‍ ഏലിശ്വയുടെ കാലം കേരളസഭയുടെ നവോത്ഥാനത്തിന്റെ മുനമ്പില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ഒരു പാരമ്പര്യസന്ധ്യയായിരുന്നു. സഭാ നേതൃത്വം പുരുഷമേധാവിത്വത്തിലായിരുന്നു, സ്ത്രീകള്‍ മൗനമായ സേവനത്തിന്റെ പരിധിയില്‍ ഒതുങ്ങിയിരുന്നതിന്റെയും കാലം. അത്തരമൊരു സമൂഹത്തില്‍, ആത്മീയതയെ സ്നേഹത്തിന്റേയും സമര്‍പ്പണത്തിന്റേയും സ്ത്രൈണ സ്വരത്തില്‍ പ്രസ്താവിക്കാന്‍ ധൈര്യം കണ്ടെത്തിയവള്‍ ആയിരുന്നു മദര്‍ ഏലിശ്വ. അവളുടെ ദര്‍ശനം വ്യക്തമായിരുന്നു. ദൈവസേവനം ഒരാളുടെ ആത്മാഭിമാനത്തെ ഇല്ലാതാക്കുന്ന ദാസ്യവേഷമല്ല, മറിച്ച് ദൈവമക്കളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തില്‍ പങ്കാളിയാക്കുന്ന മിഷന്‍. അവള്‍ വിശ്വസിച്ചു: ”സ്നേഹമാണ് ശുദ്ധതയുടെ രൂപവും, സേവനമാണ് അതിന്റെ ആചാരവും.”
വിശുദ്ധരുടെ പാതയില്‍ ദൈവാന്വേഷണം
മദര്‍ ഏലിശ്വയുടെ ആത്മീയ വളര്‍ച്ചയെ ആഴത്തില്‍ മനസ്സിലാക്കുമ്പോള്‍, അവളുടെ ദൈവാനുഭവം തെരേസാ ഓഫ് അവിലയുടെ ധ്യാനത്തിന്റെ ആഴത്തോടും, ജോണ്‍ ഓഫ് ദ ക്രോസിന്റെ ആത്മത്യാഗത്തിന്റെ തീപാറലോടും ചേര്‍ന്ന് നില്‍ക്കുന്നതായി കാണാം. അവളുടെ ഹൃദയം തീരാത്ത പ്രാര്‍ഥനയുടെ മന്ദിരമായിരുന്നു; അവളുടെ ദൈനംദിനം പ്രാര്‍ഥനയുടെ നീണ്ട നിശബ്ദതകളാല്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നതും.
അവള്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു: ”ദൈവം എന്നെ വിളിച്ചിട്ടില്ലെന്റെ കഴിവിനായി; അവന്‍ വിളിച്ചത് അവന്റെ ഇഷ്ടം പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍.” ഇത് ഒരു സന്ന്യാസിനിയുടെ ആത്മാവല്ല, ഒരു പ്രവാചകാത്മാവിന്റെ പ്രതിധ്വനിയാണ്. അവളുടെ ജീവിതം ഒരു മൗനപ്രവചനമായിരുന്നു ദൈവം സ്ത്രീയുടെ ഹൃദയത്തിലൂടെയും ചരിത്രം എഴുതുന്നു എന്ന സത്യം ലോകത്തിനു മുന്നില്‍ വെളിപ്പെടുത്തിയത്.
മദര്‍ ഏലിശ്വയുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ രൂപംകൊണ്ട സ്ത്രീസന്ന്യാസ സമൂഹങ്ങള്‍, കേരളസഭയിലെ സ്ത്രീമിഷനുകള്‍ക്ക് പുതിയ അര്‍ത്ഥം നല്‍കി. അവളുടെ ദര്‍ശനം ലളിതമായിരുന്നു. പ്രാര്‍ഥനയും പ്രവര്‍ത്തിയും വേറിട്ട പാതകള്‍ അല്ല, ദൈവസ്നേഹത്തിന്റെ രണ്ട് മുഖങ്ങളാണ്.
അവള്‍ തന്റെ സഹോദരിമാരോട് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു: ”നമ്മുടെ കൈകളില്‍ ദൈവത്തിന്റെ കരുണ തെളിയട്ടെ; നമ്മുടെ മുഖത്ത് അവന്റെ സമാധാനം പ്രതിഫലിക്കട്ടെ.”
ഇത് സ്ത്രീകളുടെ ആത്മീയതയെ അടുക്കളയില്‍ നിന്ന് അള്‍ത്താര മുന്‍പിലെ പ്രവര്‍ത്തനത്തിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തിയ ഒരു നവഭാവനയായിരുന്നു. ദൈവത്തോടുള്ള പ്രണയം സമൂഹത്തോടുള്ള ഉത്തരവാദിത്തമായി പ്രകടിപ്പിച്ച അവളുടെ കരിസ്മ ഇന്ന് ഭാരതറോമന്‍ സഭയുടെ സ്ത്രീ ആത്മീയതയുടെ അടിസ്ഥാനം ആയി തുടരുന്നു.
ദൈവത്തിന്റെ മൗനത്തില്‍
മനുഷ്യസ്നേഹത്തിന്റെ സംഗീതം
മദര്‍ ഏലിശ്വയുടെ ജീവിതം ശബ്ദമില്ലാത്ത സംഗീതംപോലെ ആയിരുന്നു. അവള്‍ പ്രസംഗിച്ചതിനേക്കാള്‍ ആഴത്തില്‍ അവളുടെ ജീവിതം പ്രസ്താവിച്ചു. രോഗികള്‍ക്കൊപ്പം അവള്‍ പ്രാര്‍ഥനയായി നിന്നു; ദരിദ്രരോടൊപ്പം അവള്‍ പ്രത്യാശയായി നിന്നു.
അവളുടെ സമര്‍പ്പണത്തിന്റെ ഭാഷ പ്രാര്‍ഥനയായിരുന്നു; അവളുടെ പ്രാര്‍ഥനയുടെ സ്വരമായിരുന്നു സ്നേഹം. അവളുടെ ആത്മീയ വാക്കുകള്‍ ഇന്നും പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു: ”സമാധാനമെന്നത് ലഭിക്കുന്ന അനുഗ്രഹമല്ല, നല്കുന്ന ഒരു ദാനം ആകുന്നു.”
മദര്‍ ഏലിശ്വയുടെ ആത്മീയ പാരമ്പര്യം
മദര്‍ ഏലിശ്വയുടെ ജീവിതം ഇന്നും ഭാരതറോമന്‍ സഭയ്ക്ക് ഒരു പ്രചോദനമാണ് . ഒരു സ്ത്രീയുടെ ജീവിതം സഭയുടെ നവോത്ഥാനത്തിന്റെ വഴികാട്ടിയായി മാറിയ കഥ. അവളുടെ കരിസ്മയും ദര്‍ശനവും, ദൈവസേവനത്തെ കര്‍ശന ആചാരങ്ങളില്‍ നിന്ന് സ്നേഹത്തിന്റെ ആത്മാവിലേക്കു മാറ്റിയ ആത്മീയ പുനര്‍സംവിധാനമാണ്. ഇന്ന്, വിശ്വാസത്തിന്റെ ലോകം വേഗത്തില്‍ മാറുന്ന കാലത്തും, മദര്‍ ഏലിശ്വയുടെ സന്ദേശം പ്രസക്തമായി നിലകൊള്ളുന്നു: ദൈവവിളി ഒരു പ്രസ്ഥാനം മാത്രമല്ല, ഒരു പരിണാമമാണ്. ഹൃദയം ദൈവത്തിലേക്കു വളരുന്ന യാത്ര.
അവസാനവചനമായി
മദര്‍ ഏലിശ്വയെ ഓര്‍ക്കുന്നത് ഒരു വ്യക്തിയെ മാത്രം സ്മരിക്കുന്നതല്ല; ഭാരതറോമന്‍ സഭയുടെ സ്ത്രീആത്മാവിന്റെ നവോത്ഥാനം ആഘോഷിക്കുന്നതുമാണ്. ജീവനാദത്തിന്റെ ഈ പതിപ്പ് ആ നവോത്ഥാനത്തിന്റെ സ്മരണയ്ക്കായി സമര്‍പ്പിക്കുന്നു. അവളുടെ ജീവിതം പോലെ തന്നെ, ലാളിത്യവും പ്രകാശവും നിറഞ്ഞൊരു സാക്ഷ്യമായി.
”സ്ത്രീയായതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ദുര്‍ബലയല്ല; ദൈവത്തിനായി ഞാന്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ശക്തയാകുന്നു.” മദര്‍ ഏലിശ്വയുടെ ജീവിതം ഒരു വ്യക്തിയുടെ ആത്മകഥയല്ല, അത് ഒരു സഭയുടെ ആത്മസ്മരണയാണ് . സ്ത്രീയുടെ ഹൃദയത്തിലൂടെയും ദൈവം തന്റെ കരുണയുടെ കഥ എഴുതുന്നു എന്ന പ്രത്യയത്തിന്റെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന തെളിവ്.
അവളുടെ മൗനം ഇന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു: ”സ്നേഹം ദൈവത്തിന്റെ ഭാഷയാണ്; അതു സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ ലോകം മുഴുവന്‍ മൗനമാവുന്നു.” ഭാരത സഭയുടെ അഭിമാനം വരാപ്പുഴ അതിരൂപതയുടെ മണ്ണില്‍ കുരുത്ത മകളാണ് എന്നത് ഈ അതിരൂപതയുടെ മെത്രാപ്പോലീത്ത എന്ന നിലയില്‍ എനിക്ക് അതിയായ സന്തോഷത്തിനും അഭിമാനത്തിനും കാരണമാകുന്നു. സിറ്റിസി സന്ന്യാസി സഹോദരിമാരുടെ സന്തോഷത്തില്‍ സഭാമക്കള്‍ പങ്കുചേരുന്ന സുദിനത്തിന്റെ എല്ലാ ആശംസകളും പ്രാര്‍ഥനയുടെ ഐക്യത്തില്‍ നേരുന്നു.
