പൂച്ച പ്രേമിയായ പിതാവ്

അന്തരിച്ച ബെനഡിക്ട് പതിനാറാമന്‍ പ്രമുഖനായ ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞനും തത്ത്വചിന്തകനും എന്ന നിലയിലുള്ള തന്റെ ബൗദ്ധിക ചാതുര്യത്തിന് പേരുകേട്ടവനായിരുന്നു. എന്നാല്‍ ഒരുപക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും ആപേക്ഷികമായ ഗുണം അദ്ദേഹം ഒരു പൂച്ച പ്രേമിയായിരുന്നു എന്നതാണ്. പാപ്പയുടെ ജീവിതവും പാരമ്പര്യവും സ്മരിക്കുമ്പോള്‍, ബവേറിയ മുതല്‍ വത്തിക്കാന്‍ വരെയുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട പല പൂച്ച സുഹൃത്തുക്കളെയും കാണാം.
‘ഗോഡ്സ് റോട്ട്വീലര്‍’ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ പരമാക്രമിയായ നായയെക്കാള്‍ സൗമ്യനായ പൂച്ചയെ സ്‌നേഹിക്കുന്നവനായിരുന്നു. കര്‍ദിനാള്‍ ജോസഫ് റാറ്റ്സിംഗര്‍ വിശ്വാസ പ്രമാണങ്ങളുടെ സഭയുടെ പ്രിഫെക്റ്റായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ചപ്പോള്‍ വത്തിക്കാന്‍ ഉദ്യാനങ്ങളില്‍ വസിച്ചിരുന്ന നിരവധി പൂച്ചകള്‍ക്ക് അദ്ദേഹം പലപ്പോഴും ഭക്ഷണം നല്‍കുമായിരുന്നു.
ബവേറിയന്‍ പാപ്പ ഒരു യഥാര്‍ത്ഥ ‘പൂച്ച-ഹോളിക്’ ആയതെങ്ങനെയെന്ന് ബെനഡിക്ട് പതിനാറാമന്റെ ജീവിതം പൂച്ചയുടെ കണ്ണിലൂടെയുള്ള കുട്ടികളുടെ ജീവചരിത്രത്തിന്റെ രചയിതാവായ ജീന്‍ പെരെഗോ വ്യക്തമാക്കുന്നു. വഴിയില്‍ കാണുന്ന ഒരു പൂച്ചയെയും ലാളിക്കാതെ അദ്ദേഹം കടന്നുപോയിട്ടില്ല- പെരെഗോ പറഞ്ഞു. റോമന്‍ ക്യൂറിയയില്‍ റാറ്റ്സിംഗറുമായി ചേര്‍ന്ന് പ്രവര്‍ത്തിച്ച കര്‍ദിനാള്‍ ടാര്‍സിയോ ബെര്‍ടോന്‍, പൂച്ചകള്‍ ബെനഡിക്റ്റിന് ‘വലിയ സ്‌നേഹമായിരുന്നു’ എന്ന് പറയുന്നു. ‘അദ്ദേഹം എപ്പോഴും പൂച്ചകള്‍ക്ക് എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാന്‍ കൊണ്ടുവന്നു, സഭയുടെ മുറ്റത്തേക്ക് അവരെ ക്ഷണിട്ടുകൊണ്ടുവന്നു,’ ബെര്‍ടോണ്‍ പറഞ്ഞു.
ഭാവി പാപ്പയ്ക്ക് പൂച്ചകളോടുള്ള സ്‌നേഹത്തിന് ആഴത്തിലുള്ള വേരുകളുണ്ടായിരുന്നു. ഹഫ്ഷ്ലാഗില്‍ താമസിക്കുമ്പോള്‍ റാറ്റ്സിംഗര്‍ കുടുംബത്തിന് സ്വന്തമായി പൂച്ചകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൂത്ത സഹോദരന്‍ മോണ്‍. ജോര്‍ജ് റാറ്റ്സിംഗര്‍ മരിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ഒരു അഭിമുഖത്തില്‍ പറഞ്ഞിരുന്നു. 1970-കളില്‍ ജോസഫ് റാറ്റ്‌സിംഗര്‍ പഠിപ്പിച്ച റീജന്‍സ്ബര്‍ഗ് സര്‍വകലാശാലയിലെ ദൈവശാസ്ത്ര പ്രഫസറായ കോണ്‍റാഡ് ബോംഗാര്‍ട്ട്‌നര്‍, ‘ആ സ്ഥലം നിറയെ പൂച്ചകളായിരുന്നു’ എന്ന് അനുസ്മരിച്ചു. റാറ്റ്സിംഗര്‍ പള്ളിയില്‍ നിന്ന് പുറത്തുപോകുമ്പോള്‍ പൂച്ചകള്‍ അവനെ പിന്തുടരുമായിരുന്നു, അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ‘അവര്‍ക്ക് അദ്ദേഹത്തെ അറിയാമായിരുന്നു, അദ്ദേഹത്തെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. അദ്ദേഹം അവരോടൊപ്പം താമസിച്ചു, അവരെ ലാളിച്ചു.’
ബവേറിയയിലെ പെന്റ്ലിംഗിലുള്ള റാറ്റ്സിംഗറിന്റെ അയല്‍വാസികളില്‍ പെട്ട ഒരു ചുവന്ന ടാബി പൂച്ചയായിരുന്നു ചിക്കോ, ‘ജോസഫും ചിക്കോയും: ദി ലൈഫ് ഓഫ് പോപ്പ് ബെനഡിക്റ്റ് പതിനാറാമന്‍’ എന്ന ചിത്രകഥാ പുസ്തകത്തിലൂടെ ചിക്കോ അനശ്വരനായി. ‘വളരെയധികം സ്വഭാവഗുണങ്ങളുള്ള ഒരു വലിയ ചുവന്ന പൂച്ചയായിരുന്നു ചിക്കോ,’ കുട്ടികളുടെ പുസ്തകത്തിന്റെ രചയിതാവ് പെരെഗോ പറഞ്ഞു. ബവേറിയയിലെ ബെനഡിക്ടിന്റെ ആദ്യകാല ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ഗവേഷണം നടത്തുകയും അന്താരാഷ്ട്ര മാധ്യമങ്ങള്‍ ഇതിനകം തന്നെ ‘അവന്റെ പൂച്ച’ എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചിരുന്ന ചിക്കോയെ കാണുകയും ചെയ്തപ്പോഴാണ് പുസ്തകം എഴുതാന്‍ തനിക്ക് പ്രചോദനമായതെന്ന് അവര്‍ വ്യക്തമാക്കി. ജര്‍മ്മനിയിലെ കുട്ടിക്കാലം മുതല്‍ 265-ാമത് റോമന്‍ പോണ്ടിഫായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്നതുവരെയുള്ള ജോസഫ് റാറ്റ്‌സിംഗറിന്റെ ജീവിതം ചിക്കോ പൂച്ച പുസ്തകത്തില്‍ വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. പാപ്പായുടെ പേഴ്സണല്‍ സെക്രട്ടറി ആര്‍ച്ച്ബിഷപ് ജോര്‍ജ് ഗാന്‍സ്വീന്‍ പുസ്തകത്തിന്റെ ആമുഖത്തില്‍ എഴുതി: ‘പൂച്ചകളെയും എല്ലാ മൃഗങ്ങളെയും പാപ്പ സ്‌നേഹിക്കുന്നു, കാരണം അവ ദൈവത്തിന്റെ സൃഷ്ടികളാണ്.’
പാപ്പയായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ തന്നെ പൂര്‍ണ വളര്‍ച്ച പ്രാപിച്ച ചിക്കോ, 2012 അവസാനത്തോടെ മരണമടഞ്ഞു. 2010-ല്‍ ബെനഡിക്ട് പതിനാറാമന്റെ ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്കുള്ള അപ്പസ്‌തോലിക യാത്രയ്ക്കിടെ, സെന്റ് ജോണ്‍ ഹെന്റി ന്യൂമാന്‍ സ്ഥാപിച്ച ബര്‍മിംഗ്ഹാം പ്രസംഗശാല അദ്ദേഹം സന്ദര്‍ശിച്ചിരുന്നു. അവിടെ പ്രസംഗത്തിനിടെ, പാപ്പയ്ക്ക് ഒരു അപ്രതീക്ഷിത സുഹൃത്തിനെ കണ്ടുമുട്ടി – പുഷ്‌കിന്‍ എന്ന് പേരുള്ള ഒരു കറുത്ത പൂച്ച.
ബെനഡിക്ട് പാപ്പ പൂച്ചയുടെ താടിയിലും ചെവിയിലും വാത്സല്യത്തോടെ തട്ടുമ്പോള്‍ മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തകര്‍ ഫോട്ടോയെടുത്തു. പാപ്പ പറഞ്ഞു: ‘അവന്‍ സുന്ദരനാണല്ലോ.. അവന്റെ പേരെന്താണ്? അവന് എത്ര വയസ്സായി?’ അക്കാലത്ത് 10 വയസ്സുള്ള പുഷ്‌കിന്‍ വീണ്ടും എട്ട് വര്‍ഷം ജീവിച്ചു, കൂടാതെ ‘പുഷ്‌കിന്‍ ദി പൊന്തിഫിക്കല്‍ പുസ്: ടെയില്‍സ് ഓഫ് ആന്‍ ഓറേറ്ററി ക്യാറ്റ്’ എന്ന സ്വന്തം ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പ് പോലും എഴുതിക്കാനിടയായി.
ബെനഡിക്ട് പതിനാറാമന്‍ വിരമിച്ചതിനുശേഷം വത്തിക്കാന്‍ സിറ്റി സ്റ്റേറ്റിന്റെ മതിലുകള്‍ക്കുള്ളിലെ മതെര്‍ എക്ലേസിയാ മൊണാസ്ട്രിയിലേക്ക് താമസം മാറ്റിയപ്പോള്‍ വത്തിക്കാന്‍ ഉദ്യാനങ്ങളില്‍ വസിച്ചിരുന്ന ചില പൂച്ചകളെ അദ്ദേഹം അഭിവാദ്യം ചെയ്യുന്നത് തുടര്‍ന്നു. നമ്മുടെ പൂന്തോട്ടത്തിലെ രണ്ട് പൂച്ചകളായ കോണ്ടസ്സയും സോറോയും പാപ്പയെ അഭിസംബോധന ചെയ്യാന്‍ ഇടയ്ക്കിടെ വരുന്നുവെന്ന് ജീവനക്കാര്‍ പറയുമായിരുന്നു.